Mówi się, że już za czasów średniowiecza śluby były uważane za coś więcej niż tylko związek dwojga kochanków. Zawarcie związku małżeńskiego wiąże się z tym iż dwie obce sobie rodziny stają się jednością.
W dawnych czasach śluby zawierane były z przyczyn politycznych które miały na celu polepszyć byt i wzmocnić wizerunek króla oraz jego królestwa. I też dlatego, każdy król ubierał córki w taki sposób aby jak najlepiej zaprezentować swoje bogactwo i siłę przed rodziną wybranka. W tamtych czasach, suknie na miarę wykonywano z drogich kolorowych i dość ciężkich tkanin, modnym dodatkiem były futra oraz wstawki z jedwabiu.To po ilości materiału oraz ozdobach użytych do wykończenia sukni ślubnej można było osądzić zasobność i stan społeczny rodziny panny młodej.
Kobieta, która zapoczątkowała przełom w kolorze sukni ślubnej była Maria Stuart. Wychodząc za mąż za Franciszka II Walezjusza włożyła białą suknię ślubną. Kolor ten jednak nie był uważany za szczęśliwy, gdyż w tamtym czasie był oficjalnych kolorem żałoby we Francji. Przełom nastąpił po roku 1840, kiedy to Wiktoria Hanowerska kazała sobie uszyć białą suknię ślubną. Zdjęcie pary młodej zainspirowało wiele przyszłych mężatek. Biała suknia stała się z czasem symbolem dzieciństwa, niewinności, dziewictwa oraz czystości. I tak oto po wesz czasy, biel stała się tradycyjnym kolorem sukien ślubnych.
